ارزشگذاری فناوری

همانطور که در بالا گفته شد ارزشگذاری یا برای یک دانش فنی انجام می شود یا برای یک شرکت. دانش فنی منظور روش و فرایند تولید یک محصول یا خدمت است که جدید و فناورانه می باشد؛ در شرکت ها هم دانش فنی که چارچوبی برای فعالیت شرکت ها می باشد شامل ارزشگذاری می شود.

در ارزشگذاری فناورانه نکته مهمی که وجود دارد این است که مدارک و مستنداتی در دسترس باشد که جایگاه شرکت را در حال حاضر مشخص می کند. بهتر است یک نمودار برای شرکت ها در نظر گرفته شود که با آنالیز شرکت در زمینه های درآمد، هزینه، تعداد نیروها، تعداد پرسنل و… بتواند جایگاه شرکت را مشخص کند که آیا شرکت در ابتدای کار است یا خیر؟ از دره مرگ عبور کرده است؟ و… . مستنداتی که در این مرحله جمع آوری می شود باید شفاف، گویا و قابل فهم باشد زیرا با توجه به این مستندات، تصمیم گیری برای روش و نحوه ارزشگذاری صورت می گیرد. درنتیجه هرچه عدم قطعیت و ابهام در جمع آوری مستندات کمتر باشد، احتمال انتخاب بهترین روش بیشتر می شود. مثلا در روش دارایی محور، شرکت باید دارایی های ملموس و ناملموس خود را بطور کامل بیان کند؛ دارایی های ملموس مانند ساختمان، زمین، ماشین آلات و…، دارایی های ناملموس مانند اختراعات، سهم بازار، برند ثبت شده و… .

نکته مهم قابل توجه این است که در ارزشگذاری، وجود طرح کسب و کار ضروری است. همچنین کیفیت طرح کسب و کار شرکت نیز مهم است. زیرا بسیاری از موارد موجود در طرح کسب و کار می تواند در ارزشگذاری مفید و موثر باشد.

انتخاب هر کدام از این روش ها براساس یکسری از چارچوب ها صورت می گیرد. بنابراین نمی توان برای همه انواع ارزشگذاری یک نسخه پیچید.