هیدروکربن سبک یا سنگین صرفا یک نام تجاری برای تقسیم بندی مشتقات نفتی بر اساس بازه تقطیر و چگالی می باشد. هرکدام ازاین تقسیم بندی ها می تواند بر اساس فرایند به چند دسته تقسیم شود .برای نمونه هیدروکربن سبک و سنگین می تواند از تقطیر مستقیم نفت خام یا بلندینگ حاصل شود. در تقطیر نفت خام هیدروکربن های سنگین محصول خروجی واحد تقطیر در خلا است. معمولا هیدروکربن های سنگین در بازه تقطیر بالای 400 درجه سانتیگراد و دانسیته 900 به بالا قرار می گیرند و نسبت به هیدروکربن های سبک از گرانروی بالاتری برخوردارند، اغلب آنها تیره رنگ و معمولا سیاه می باشند. هیدروکربن‌های سبک و سنگین حاصل از بلندینگ صرفاً یک نام تجاری بوده که عموماً از ترکیب مواد مشخص تا رسیدن به مشخصات مطلوب از نظر کیفیت و خواص فیزیکی از جمله دانسیته، فلش پوینت، رنگ و شفافیت و کاهش ویسکوزیته انجام می‌گیرد. بلندینگ، میکس و مخلوط کردن دو یا چند هیدروکربن سبک و سنگین در یک سیلندر واحد را می‌گویند. بیشتر هیدروکربن‌های سبک‌تر و باارزش‌تر به عنوان ماده اولیه بنزین و سوخت جت مورد استفاده قرار می‌گیرند‌، درحالی‌که هیدروکربن‌های سنگین‌تر با نقطه‌جوش بالاتر ممکن است برای موتورهای درون‌سوز دیزلی، سوخت‌های سنگین، مشعل‌های خانگی و صنعتی و روغن‌های روان‌کننده استفاده شوند.